Twee weken geleden startte Mijn Kind Online een campagne om de online identiteitshack van de 13-jarige Freek aan de kaak te stellen. Er kwam een campagnefilm (‘Je krijgt maar één kans op een eerste indruk’), het NOS Journaal en het NOS Jeugdjournaal besteedden aandacht aan de zaak, er verschenen artikelen in kranten en er werden Kamervragen gesteld. Maar heeft dit alles ook iets opgeleverd? Linda, de moeder van Freek, vertelt.

"We zaten aan tafel met de cameraman en verslaggeefster van de NOS en vertelden hen het hele verhaal. Dat was voor Freek de eerste keer dat hij alles hoorde, tot die tijd hadden we veel bij hem weggehouden. Hij was onder de indruk, vooral van de impact die het op mij en mijn man heeft gehad, maar ook van de geschrokken reacties van de cameraploeg. Daarna heeft hij zelf ook een interview gegeven, en dat deed hij ontzettend goed. Ik was heel trots op hem. Doordat hij onherkenbaar in beeld kwam, heeft hij er daarna gelukkig geen last mee gehad.  

We hebben wel een aantal mensen in onze directe omgeving ingelicht die het nog niet wisten. Het was fijn dat we hen het hele dossier konden laten lezen, en dat de items op tv er waren. Daardoor kregen ze een goed beeld van wat er speelt. Zij vonden het afgrijselijk wat we hebben doorgemaakt. Ze begrepen heel goed hoe bedreigend het is wanneer zoiets met je kind gebeurt. Die begripvolle reacties hebben me heel goed gedaan.

Bij het vak Nieuwsbegrip is ook aandacht besteed aan het item over Freek. Op veel basisscholen is zijn interview uit het Jeugdjournaal besproken. Dat vind ik ontzettend goed. Freek was wel heel bang dat hij herkend zou worden door zijn eigen klasgenoten, en dat ze hem vervolgens zouden pesten, want zij weten nu van niets. Dus zijn meester heeft bewust niet met de leerlingen naar het Jeugdjournaal gekeken.

De dag nadat de campagne van start ging, werden ineens allerlei nep-profielen en foto’s van Freek verwijderd. Het kon dus wel degelijk. Er is veel weggehaald, maar als je op zijn naam googelt vind je helaas nog steeds veel foto’s van dat nepfiguur. Daar word ik wel verdrietig van. En ik vind het vreemd dat ik nog altijd geen persoonlijk contact met de grote internetbedrijven heb gekregen. Ik hoop echt dat de Kamervragen die zijn gesteld, ervoor zorgen dat die bedrijven daarop worden aangesproken en dat ouders voortaan wél hun verhaal kwijt kunnen, al is het maar per email.

Ik zou het liefst nog meer openheid willen. De eerste dagen werd er volop over getwitterd, nu zakt het alweer weg. Dat vind ik jammer, ik ben bang dat het straks weer vergeten wordt. Misschien zouden Bekende Nederlanders het dossier moeten retweeten. Ik heb een bekende muzikante al gevraagd dat te doen, en dat deed ze.

Eigenlijk zou ik nog steeds het liefst met Freek bij De Wereld Draait Door willen zitten, dat zou nog veel meer indruk maken, maar het is gewoon niet verstandig. Bovendien wil Freek dat zelf niet.

Nu is er een kans dat het over een paar jaar allemaal is weggezakt en dat hij dan niet meer door die nep-accounts wordt achtervolgd. Ik denk dat we het voorlopig moeten laten rusten, ook voor hem. Door alle aandacht die er nu voor ons is, zijn we bovendien minder bang geworden, de grootste angst is weg. Daar ben ik Mijn Kind Online ontzettend dankbaar voor. Maar mijn man en ik zaten laatst samen te googelen, keken elkaar aan en vroegen ons hardop af: ‘Zou het ooit stoppen?’”

 

auteur: Lotte Boot